دانشنامه

این الاستومرها در اوایل سال 1942 کشف و در اوایل دهه 1950 بهره برداری تجارتی از آنها شروع گردید. قبلاً در بخش پلاستیکها به این پلیمرها اشاره شده است. این پلیمرها از واکنش پلی الها با دی ایزوسیانانها حاصل می گردند.

این دسته از پلی الها شامل پلی اترها با پلی استرهایی می گردند که در دو انتهای آنها گروه هیدروکسیل وجود دارد. گاهاً نیز از پلی بوتادینهای مایع که در دو انتهای زنجیر آن گروه های هیدروکسیلی قرار دارند استفاده می گردد.

این الاستومرهای بوسیله روش قالب گیری شکل داده می شوند. روش عمل بدین صورت است که مواد واسطه ای یعنی پلیمر کوتاه زنجیر که قبلاً آماده شده و دارای گروه های ایزوسیانات در انتها زنجیرها می باشد داخل قالب ریخته شده و با افزودن مواد با وزن ملکولی کم از پلی الها شبکه پلیمری تشکیل می گردد.

روشهای غلطک کردن و تکنیکهای قالب گیری در مورد الاستومرهای با وزن ملکولی بالا قالب استفاده بوده و مواد تشکیل دهنده شبکه عبارتند از پلی ایزوسیاناتها، دی آمینها، گوگرد و پراکسیدها.

البته الاستومرهای خطی هم که ترموپلاستیک بوده و در اثر حرارت ذوب می شوند و دوباره شکل می گیرند. می توانند تهیه و استفاده گردند.

مواد با وزن ملکولی کم و زنجیرهای کوتاه بنام پلیمر اولیه یا (PREPOLYMER) نامیده می شوند که بنامهای تجارتی 455 ELASTOTHANE با 100 ADIPRENE از غیره عرضه می گردند. این مواد در بشکه تحویل می گردد و در محل مصرف و داخل قالب با ترکیب با دی آمین ها تبدیل به لاستیک محکمی می گردد. بسته به مواد افزودنی اضافه شده خواص مختلفی از این لاستیکها می توان انتظار داشت. مثلاً لاستیک تولید شده با ماده اولیه مذکور در بالا دارای خاصیت مقاومت در برابر اوزون و نفت می باشد. و یا بعضی از انواع این لاستیکها دارای خاصیت بسیار خوب مقاومت در برابر پارگی می باشند.