دانشنامه

این رزینها از نوع نوولاک بوده و دراای خاصیت مقاوم کننده می باشند. این مواد بصورت پودر یا هگزامتیل دی آمین در دسترس مصرف کننده قرار گرفته و یا بصورت پلیمری مجتمع تأمین می گردد که باید به آن ماده دهنده گروه متیل افزوده گردد.

• رزینهای فنلی

این رزینها از نوع نوولاک بوده و دراای خاصیت مقاوم کننده می باشند. این مواد بصورت پودر یا هگزامتیل دی آمین در دسترس مصرف کننده قرار گرفته و یا بصورت پلیمری مجتمع تأمین می گردد که باید به آن ماده دهنده گروه متیل افزوده گردد. این رزینها مخلوط هائی تولید می کنند که دارای قدرت کششی، سختی و جهندگی بالاتر می باشند. این اثر چنانچه توامبا پرکننده های دیگری از قبیل دوده یا سیلیکا گردند بیشتر و بهتر نمایان می گردد و مخلوط های حاصل بهتر از مخلوط هائی که تنها دارای پرکننده دوده ای یا سیلیکائی می باشند قابل ساخت و پروسس کردن می باشند.

• کائوچوی طبیعی حلقه ای شده

این ماده معمولاً بصورت مخلوط با کائوچوی طبیعی در تولید مخلوط هائی که دارای سختی بالا و وزن مخصوص پائین می باشند بکار می رود. جهت تولید این ماده لاتکس ثابت شده را با اسید سولفوریک قوی حرارت داده و آنرا با لاتکس خالص مخلوط کرده و منعقد می سازند.

از مواد دیگر آلی که بعنوان پرکننده بکار می روند می توان از جسمهای حیوانی رزینهای با درصد استایرین زیاد و چوب پنبه نام برد.

• نرم کننده ها (PLASTICISWRS SOFTNERS1)

موادی که تحت این عنوانها بررسی خواهند گردید به مخلوط لاستیکی اضافه می گردند تا عملیات

 ساخت و پروسس کردن لاستیک را از قبیل مخلوط کردن، کلندر کردن، اکسترود کردن و قالب گیری تسهیل نموده و آسان نماید. تعداد این مواد نیز بسیار زیاد بوده و در زیر تنها به مهمترین آنها اشاره می گردد.

الف- پپتایزرها (PEPTISERS)

این مواد در هنگام نرم کردن و ماستیکیت کردن لاستیک خام به آن اضافه می گردند تا راندمان عمل نرم کردن را بیشتر نمایند. در حقیقت این مواد شکستن زنجیرهای پلیمری را تسریع می نماید. کاربرد این مواد مخصوصاً در مورد کائوچوی طبیعی بوده و میزان بکاررفته کمتر از 5/0 قسمت برای صد قسمت از کائوچو می باشد. باید دانست که وجود گوگرد رد مخلوط باعث جلوگیری از عمل کردن این مواد خواهد شد.

با افزایش درجه حرارت نرم کردن، میزان بازدهی این مواد نیز افزایش خواهد یافت معمولاً کاربرد این مواد هیچگونه اثری بریا محصولات نهائی ندارد.

ب- روغنهای کمکی ساخت و پروسس (PROSESSOILS)

روغنهای نفتی و ژله های نفتی بعنوان پلاستیمایزر (PLASTICISER) با غلظت 5 تا 10 قسمت برای صد قسمت کائوچو بکار رفته و باعث کاهش ویسکوزیته و تسهیل مخلوط شدن پرکننده ها در مخلوط های لاستیکی می گردند. مکانیسم عمل آنها فیزیکی بوده و عملکرد آنان بستگی به درجه حرارت اختلاط ندارند.

این روغنها جهت کاهش دادن قیمت مخلوط های لاستیکی نیز بکاریمر وند. کاربرد آنها با سه صورت روغنهای مخلوط شده هنگام تولید بعضی از لاستیکها مانند EPDM یا SBR مخلوط با روغنها بوده و یا در هنگام آماده کردن مخلوط لاستیکی همراه با پرکننده ها به مخلوط اضافه می گردند.

ج- پلاستیسایزرهای استری (ESTER PLASTICISER)

بعضی از استرهای اسیدهای آلی واسید فسفریک وی ا لکلهای با وزن مولکولی بالا در مواردی که از روغنهای نفتی بعلت غیر قابل امتزاج بودن آنها با پلیمر نمی توان استفاده کرد بعنوان پلاستیسایزر استفاده می گردند. کاربرد این استرها مخصوصاً با لاستیکهای NBR و CR استفاده می کردند تا باعث بوجود آمدن ویسکوزیته مناسب جهت پروسس کردن، تسهیل مخلوط کردن پرکننده ها، تأمین مقاومت مناسب در محصول نهائی و ایجاد انعطاف پذیری مناسب در حرارت های بسیار پائین جهت محصولات می باشد. از این نوع مواد می توان از دی ایزواکتیل متالات نام برد.

د- اسیدهای چرب و نمکهای آنها (FATTY ACIDS)

مقادیر بسیار کمی از اسید استئاریک همیشه بعنوان یکی از اجزاء سیستم ولکانیزاسیون با گوگرد یافت می گردد. این اسید همچنین بعنوان یک پلاستیسایزر به مخلوط شدن دوده و دیگر پرکننده ها کمک کرده و تمایل مخلوط به چسبیدن به غلطکها را از بین می برد. در بعضی از موارد نمک استئارات روی بجای اسید خالص بکار می رود. جزو این مواد اسیدهای چرب دیگر با وزن مولکولی زیاد و اشباع نشده نیز استفاده می گردند.

هـ- رزینهای کومارون (COUMARONE RESINS)

قسمتی از تفتای قطران ذغال سنگ شامل موادی می باشند که در درجه حرارت 172- 168 درجه سانیتگراد جدا می گردند و بیشتر شامل کومارون- ایندین و استایرین می باشد از پلیمریزه کردن این مخلوط موادی حاصل می گردند که کاربرد بسیاری در صنعت لاستیک دارند.

با تغییر دادن نسبت کومارون به ایندین و همچنین شرایط پلیمریزاسیون رزینهائی بدست می آیند که می توان سخت و شکننده باشند و یا نرم و چسبنده. این رزینها به تنهائی قابل مصرف و ساخت اشیاء نبوده ولیکن مصارف زیادی جهت اختلاط با پلاستیکها، لاستیکها واکسها و غیره دارند. در لاستیکها این رزین ها بعنوان پلاستیسایزر و عامل افزویش چسبندگی مخصوصاً در لاستیکهای مصنوعی بکار می روند.

و- واکسها (WAX)

واکسهای پارافینی که دراای نقطه ذوبی در حدود 55 درجهس انتیگراد می باشند بعنوان تسهیل کننده عمل پروسس بکار می روند. این واکسها در درجه حرارت پروسس به سطح مخلوط رخنه کرده و الاستومرهائی که در مقابل اوزون ناپایدار می باشند محافظت می نمایند.

ز- رزینهای نفتی (PETROLEUM PESINS)

این رزینها مانند رزینهای کومارون بوده و برای همان منظور بکار می روند. این مواد از پلیمرزیزه کردن اولفین هائی که در تقطیر مواد نفتی مخصوصاً هیدروکربنهای سنگین یافت می شوند بدست می آیند.

ح- قیرهای مخلوطی

قیرهای نفتی که به الاستومر معدنی معروفند بعنوان مواد تسهیل کننده پروسس با ویسکوزیته کم بکار می روند و ارزان قیمت می باشند. این مواد بصورت قطعات نامنظم بزرگ و یا بصورت پودر در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفته و به میزان 30-5 قسمت برای صد قسمت الاستومر بکار می روند و کاربرد آنها تسهیل در امر اختلاط پرکننده ها و همچنین پائین آوردن درجه حرارت اختلاط می باشد. نقطه ذوب انواع مختلف بین 120 تا 160 درجه سانتیگراد در نوسان می باشد.

تغییر از مواد مذکور در بالا مواد دیگری نیز در این دسته از مواد مصرف می گردند که عبارتند از: کوپلیمرهای استایرین- بوتادین با درصداستایرین بالا، رزینهای فنولیک، موادی بنام فاکتیس و غیره.